Harpie

Harpie (Łacina: Harpyia, greckie: Άρπυια, Harpuia, l.mn. Άρπυιαι, Harpuiai - porywaczki) w mitologii greckiej to uskrzydlone bóstwa wiatrów, najlepiej znane jako stworzenia kradnące jedzenie Fineusowi.

Harpie mogą także przynosić życie. Harpia była matką koni Achillesa - Ksantosa i Baliosa (Iliada XVI 160).

Hezjod (Teogonia) nazywa harpie "pięknowłosymi" stworzeniami. Stworzenia te jako piękne, uskrzydlone kobiety-ptaki są późnym wyobrażeniem, adekwatnym do przemiany Syren, przerażających, złośliwych stworzeń, które uwodziły śpiewem Odyseusza, do smutnych, upadłych aniołów obecnych w wyobrażeniach Ateńczyków. na wazie w Muzeum Berlińskim harpia trzyma małą figurkę bohatera w każdym szponie, a jej głowa jest podobna do głowy Gorgony, z wybałuszonymi oczami, sterczącym językiem i kłami.

Syreny

Syreny - w mitologii rzymskiej nimfy morskie wyobrażane jako ryby z głową kobiety lub pod postacią pół kobiety, pół ryby

Geruda (ptak gromu)

Ptak Gromu, był drugim potworem umiejącym ciskać piorunami. Ten jednak je przywoływał prosto z niebios, skąd zapewne wzięło się przysłowie: 'Jak grom z jasnego nieba', gdyż nie potrzebował chmur by go wezwać. Tą zdolnością można powiedzieć, że jest nawet groźniejszy od Smoka Burzy. I jest to prawda. Jednak w zamian musiał ten ptak oddać swą siłę i wytrzymałość. Nim ten zdążył wezwać piorun, dawno już nie żył, lecz jego atak z zaskoczenia był zabójczy. Ptaki te występowały jedynie w Nero

Minotaur

Minotaur (gr. Μινώταυρος Minotauros) – postać z mitologii greckiej. Zazwyczaj przedstawiany jako człowiek z głową byka, jednak czasem w postaci istoty z torsem i głową człowieka, od pasa w dół zaś z ciałem byka. Został zrodzony ze związku Pazyfae, żony Minosa, i byka zesłanego przez Posejdona. Minos obiecał złożyć zwierzę w ofierze, jednak tej obietnicy nie dotrzymał. Posejdon zemścił się, sprawiając że Pazyfae zapałała do byka miłością.

Groźny Minotaur został zamknięty przez króla Krety Minosa w zaprojektowanym przez Dedala Labiryncie, który znajdował się pod pałacem w Knossos.

Minos pokonał Ateńczyków i zażądał, żeby co 9 lat (wg innej wersji – co roku), 7 młodzieńców i panien było przysyłanych w ofierze Minotaurowi. Za trzecią ofiarą, zgłosił się Tezeusz, który miał za zadanie zabić potwora. Pomogła mu córka Minosa, Ariadna, zauroczona odwagą młodzieńca, która za pomocą kłębka nici ułatwiła mu powrót z Labiryntu, a magiczny miecz pozwolił zabić Minotaura. W ten sposób Tezeusz wyprowadził Ateńczyków żywych z Labiryntu.

Cyklop

Cyklop (kiklop) (gr. cyclos okrągły + ops oko) - w mitologii greckiej cyklopi to olbrzymy z jednym okiem pośrodku czoła, zajmujące się pasterstwem i budową ogromnych murów (cyklopowe mury). Pracowali też u Hefajstosa w kuźni i kuli pioruny dla Zeusa.

Cyklopi pierwszego pokolenia: Brontes, Steropes i Arges, to dzieci Gai i Uranosa. Zostali wtrąceni do Tartaru przez swojego ojca, gdyż ten obawiał się ich wielkiej siły. Jednak Kronos, także syn Uranosa, uwolnił ich oraz Gigantów i Hekatonchejrów, aby pomogli mu w walce ze swoim ojcem. Jednak po zwycięstwie nad Uranosem, Kronos ponownie zepchnął ich na dno piekieł, gdzie pozostali do czasu uwolnienia ich przez Zeusa, syna Kronosa. Właśnie wtedy wykuli dla niego potężną broń - pioruny, dzięki którym wygrał wojnę z tytanami. Cyklopi stworzyli także Hełm Hadesa, Trójząb Posejdona oraz łuk i strzały Artemidy. Ponoć zostali zabici przez Apolla po tym, jak Zeus zabił jego syna Asklepiosa, ciskając w niego piorunem.

Drugie pokolenie cyklopów, to Polifem - syn Posejdona i nimfy Toosy, który został oślepiony przez Odyseusza oraz Telemus - wieszcz.

Prawdopodobnie prototypem do stworzenia postaci cyklopa byli ludzie chorzy na zespół Pataua, gdyż zdarza się , że dzieci dziedziczące tę chorobę rodzą się z jednym okiem.

Centaury

ntaurowie w mitologii greckiej stanowili plemię dzikich istot o końskich ciałach, lecz z ludzkim torsem i głową w miejsce szyi i głowy końskiej. Zamieszkiwać mieli góry Tesalii, Arkadii i Elidy.

Protoplastami greckich centaurów były mezopotamskie sfinksy, wyobrażane jako połączenie człowieka i lwa. Zasadniczo dzicy, nieokrzesani i niegościnni, z kilkoma wyjątkami (na przykład Chiron). Potomstwo Kentaurosa, zrodzonego ze związku Iksjona z obrazem z chmur Hery, którą zesłał mu Zeus aby zaspokoić jego żądze.

Czasem spotyka się w niektórych opracowaniach Bucefocentaury będące wariantem klasycznego centaura. Zamiast konia występuje tam byk czyli bucefocentaur to istota z mitologi greckiej wyglądająca jak byk, który zamiast głowy ma ciało człowieka od pasa w górę.

Przebywając na dworze króla Lapitów Pejritoosa, jako jego weselni goście z powodu nadmiaru wypitego przez nich wina wszczęli bójkę. Walkę z nimi podjęli znani mityczni herosi: Herakles, Nestor i Tezeusz. Walka Centaurów z Lapitami znana była pod nazwą Centauromachia.

Salamandra

Salamandra (ang. Salamander) - małe, ogniolubne jaszczurki, żywiące się płomieniami. Przeważnie są kryształowo biała, lecz zmieniają kolor na niebieski albo szkarłatny, zależnie od temperatury otoczenia. Mogą przeżyć poza ogniem do sześciu godzin, jeśli będą regularnie karmione pieprzem. Żyją tyle, ile pali się ogień, z którego wyszły. Krew salamandry ma właściwości lecznicze oraz wzmacniające