Jednorożec to stworzenie fantastyczne, występujące w mitach i legendach mające jeden róg wyrastający pośrodku czoła. Najwcześniej opisane przez Ktezjasza w V-IV w. p.n.e.; Pliniusz dodaje mu jeszcze łeb jelenia, stopy słonia i ogon lwa. W średniowieczu przedstawiano go z łbem i korpusem białego (rzadziej czerwono-czarnego) konia, dodając niekiedy nogi jelenia, lwi ogon. Jednorożca uważano za jedyne zwierzę mające odwagę atakować słonia, posiadające tak ostre kopyta, że jedno ich uderzenie rozcina słoniowi brzuch.
W starożytnych mitach jednorożec towarzyszył dziewiczym boginiom księżyca. Jednorożce stanowiły zaprzęg rydwanu Artemidy. W średniowieczu wizerunek dziewicy z jednorożcem na kolanach był częstym motywem sztuki chrześcijańskiej jako symbol Najświętszej Marii Panny, a sam jednorożec symbolizował Chrystusa. Wierzono również, że róg jednorożca ma magiczną moc oczyszczania wszystkiego czego dotknie i jest panaceum na wszelkie trucizny. W sztuce średniowiecznej i renesansowej jest symbolem czystości i niewinności.
Jednorożca identyfikowano z nosorożcem, antylopą końską, elandem i kudu. Do grona możliwych pierwowzorów dołączyło niedawno północne Elasmoterium. Prawdopodobnie jednorożec "narodził się", gdy ludzie antyku błędnie uznali znajdowane często śrubowato skręcone siekacze narwala za róg zwierzęcia lądowego.
W 2008 w Prato we Włoszech odkryto samca sarny z jednym parostkiem (występujący u jeleniowatych odpowiednik rogu) położonym na środku czaszki. Samce saren mają poroże złożone z dwóch parostków rozłożonych równomiernie na głowie[1]. Naukowcy uważają, że obecność jednego "rogu" jest wadą genetyczną tego osobnika, ponieważ jego bliźniak ma normalne poroże złożone z dwóch parostków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz